Αυτό που συμβαίνει και ζούμε στον καθημερινό δημόσιο και κοινωνικό βίο είναι μια διαρκής σκηνοθεσία. Αν μπορούσε κανείς νοητά να απομακρυνθεί και να παρατηρήσει το κοινωνικό και πολιτικό γεγονός, θα έβλεπε ένα συναρπαστικό θεατρικό έργο σε εξέλιξη. Μικρές και μεγάλες πράξεις σκηνοθεσίας και αυτοσκηνοθεσίας των «παιχτών» συντηρούν με πάθος το ενδιαφέρον και ανατρέπουν κάθε υπόθεση και πρόβλεψη. Το ελάχιστο δεδομένο φέρνει νέα τροπή και η θεατρική σκηνή χτίζεται από την αρχή.
Δεν θυμάμαι με βεβαιότητα – ας μου συγχωρεθεί το πιθανό λάθος – αλλά ο Μοντεσκιέ νομίζω είχε παρατηρήσει ότι ένα πολιτικό σύστημα συνοδεύεται από έναν βαθμό πολιτικού πάθους και συγκίνησης, που αντιστοιχεί στις δομές του, που συνδέεται με τις μνήμες του, θα προσέθετε κανείς, προηγούμενων παραστάσεων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
