Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, τo περίφημο ΕΣΥ, δεν είναι ούτε Εθνικό, ούτε αποτελεί συνεκτικό Σύστημα, ούτε παρέχει δωρεάν Υγεία. Πρόκειται για υποβαθμισμένη κρατική υπηρεσία που, λόγω κακοδιοίκησης, υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης, είναι όχι μόνο εξαιρετικά αναποτελεσματική και ελάχιστα αποδοτική, αλλά κυρίως κοινωνικά άδικη. Οι Ελληνες πληρώνουν από την τσέπη τους ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά επί των συνολικών δαπανών υγείας διεθνώς (35%-40%). Διαθέτουμε, δηλαδή, τις πιο ιδιωτικοποιημένες παροχές υγείας στον κόσμο, μαζί με τις ΗΠΑ και τη Σιγκαπούρη. Το γεγονός αυτό επιβαρύνει περισσότερο τα εισοδηματικά ασθενέστερα στρώματα, τα οποία ξοδεύουν υπερδιπλάσια ποσοστά του εισοδήματός τους για την υγεία σε σύγκριση με τα πιο εύρωστα οικονομικά στρώματα. Το 10% του ελληνικού πληθυσμού δηλώνει ότι δεν έχει πρόσβαση στην αναγκαία ιατρικοφαρμακευτική περίθαλψη για οικονομικούς λόγους.
Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που «γεννά» αρρώστια και κοινωνικές ανισότητες, δεν μπόρεσε να ανατραπεί μέχρι σήμερα για δύο κυρίως λόγους. Από τη μία, απουσιάζει από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα έξι ετών (δηλαδή από την ίδρυση του ΕΣΥ το 1983) η απαραίτητη πολιτική βούληση να προχωρήσουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Από την άλλη, υπάρχει η σθεναρή αντίσταση των αριστερόστροφων, κατά κανόνα, συνδικάτων σε κάθε επιχειρούμενη αλλαγή. Ως γνωστόν, οι απεργίες παλιά γίνονταν για να αλλάξουν τα πράγματα. Να, όμως, που τώρα οι περισσότερες γίνονται για να μην αλλάξει απολύτως τίποτε. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως δύο σημαντικές μεταρρυθμίσεις, που εκκρεμούσαν για πολλά χρόνια και που αφορούσαν την ένταξη των Πολυϊατρείων του ΙΚΑ στο ΕΣΥ και την ενοποίηση της ασφάλισης υγείας, πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης λόγω μνημονιακών δεσμεύσεων, με το ΠΕΔΥ και τον ΕΟΠΥΥ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
