«Είναι η Ελλάδα ρατσιστική χώρα;». Ενα ερώτημα που προκύπτει συχνά τα τελευταία χρόνια λόγω αναρτήσεων στα social media και δημόσιων θέσεων. Aπό μόνη της η διατύπωση της ερώτησης είναι βαθιά αντιεπιστημονική και εμπεριέχει και έναν κάπως γκεμπελικό τρόπο διαχωρισμού μεγάλων πληθυσμών. Ναι, είναι χώρα ρατσιστών όσο είναι και χώρα βιαστών, δολοφόνων και καταχραστών. Από ποιο ποσοστό και πάνω η εμφάνιση μιας παραβατικής ή εγκληματικής συμπεριφοράς και η υπεράσπιση ρατσιστικών θέσεων είναι ικανές να χαρακτηρίσουν έναν ολόκληρο λαό; Δεν υπάρχει μία Ελλάδα. Είμαστε πολλές και αυτό αποδεικνύεται καθημερινά.
Εκείνο που υπάρχει είναι μια γενική αίσθηση που έχει ο καθένας μας για το ποια είναι κάθε φορά η κυρίαρχη ιδεολογία, οι κυρίαρχοι φόβοι, οι κυρίαρχες φτήνιες μας. Αλλά κι αυτή η αίσθηση δεν είναι ένας δείκτης ακριβείας, γιατί συνήθως έχει να κάνει με το προσωπικό μας περιβάλλον, με το δικό μας κοινωνικό δίκτυο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
