Το ιδιόπλασμα που αποκλήθηκε «χρυσή αυγή» – πάντα ο φασισμός σε τέτοια μεγαλόστομα ανάλογα προσφεύγει – όχι μόνο σκότωσε, όχι μόνο άσκησε βία πολλαπλή, όχι μόνο μίσησε και ύβρισε, αλλά έκανε και κάτι άλλο. Μας φόβισε. Μας είπε ότι σε αυτή τη χώρα, παρ’ όλα όσα έχει περάσει, η πιθανότητα μιας τέτοιας άθλιας πρότασης βρίσκει απήχηση. Και μάλιστα όχι μικρή. Φρικτά μεγάλη.
Ετσι όταν η Δίκη έφτασε στο τέλος της και ο χαρακτηρισμός εγκληματικής οργάνωσης αναγνωρίστηκε με τον πιο επίσημο δικαιοδοτικό και πανηγυρικό τρόπο, ξεσπάσαμε ομόφωνα σε χειροκροτήματα. Οτι επιτέλους αποδόθηκε δικαιοσύνη. Οτι επιτέλους όλα αυτά τα διανοητικώς και συναισθηματικώς άρρωστα – αλλά όχι ακαταλόγιστα – άτομα, όχι μόνο τιμωρήθηκαν αλλά ότι εκτοπίστηκαν και από το δημόσιο βίο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
