Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση διολισθαίνει προς μια διακυβερνητική διαμόρφωση σχεδόν όλων των πολιτικών της που δεν συνδέονται με την οικονομική ολοκλήρωση, εγκαταλείποντας σταδιακά τα υπερεθνικά της στοιχεία.
Μετά από πολλές περιπέτειες και όσο η οικονομία πίεζε προς μεγαλύτερη οικονομική ολοκλήρωση, η Ευρωπαϊκή Ενωση δημιούργησε την Τελωνειακή Ενωση, την Ενιαία Αγορά και τη Νομισματική Ενωση, για την εύρυθμη λειτουργία των οποίων ανέπτυξε πραγματικά κοινές πολιτικές που ασκούνται σε υπερεθνικό ευρωπαϊκό επίπεδο (εμπορική πολιτική, πολιτική ανταγωνισμού και νομισματική πολιτική). Οι υπόλοιπες πολιτικές που δημιούργησε, εξελίσσονται σε κοινοτικές, δηλαδή ασκούνται με την ενεργό παρέμβαση και τη συγχρηματοδότηση των κρατών-μελών, ακολουθώντας μια τάση επανεθνικοποίησης. Τέλος, οι κρίσιμες για την εθνική υπόσταση πολιτικές (εξωτερική, αμυντική και δημοσιονομική) τα τελευταία χρόνια ασκούνται σχεδόν αποκλειστικά από τα κράτη-μέλη της ΕΕ, συχνά χωρίς προηγούμενη συνεννόηση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
