Οεμπορικός πόλεμος του Ντόναλντ Τραμπ κατά της Κίνας πρόσθεσε δυσοίωνα σύννεφα αβεβαιότητας στη διεθνή οικονομία το 2019, φέρνοντας κοντά την προοπτική μιας σοβαρής παγκόσμιας επιβράδυνσης. Το ασταθές και πομπώδες στυλ του αμερικανού προέδρου επιδείνωσε μια ήδη άσχημη κατάσταση. Αλλά ο εμπορικός πόλεμος είναι ένα σύμπτωμα ενός προβλήματος πολύ βαθύτερου από τις αταβιστικές πολιτικές του Τραμπ. Το σημερινό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι δύο οικονομικοί γίγαντες εστιάζεται στο ελαττωματικό παράδειγμα αυτού που αποκαλώ «υπερ-παγκοσμιοποίηση». Μια κατάσταση που θέτει τις προτεραιότητες της παγκόσμιας οικονομίας υπεράνω των προτεραιοτήτων των εθνικών οικονομιών.
Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, οι χώρες πρέπει να ανοίξουν πλήρως τις οικονομίες τους στο διεθνές εμπόριο και στις επενδύσεις αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορεί να έχει το άνοιγμα αυτό στις δικές τους αναπτυξιακές στρατηγικές ή στα κοινωνικά μοντέλα τους. Αυτό προϋποθέτει μια τεράστια σύγκλιση των εθνικών οικονομικών μοντέλων. Δίχως μια τέτοια σύγκλιση, οι εθνικές ρυθμιστικές αρχές και οι κανόνες ορθώνουν προσκόμματα στην πρόσβαση στις αγορές. Πρόκειται για τα «μη-δασμολογικά εμπορικά προσκόμματα», όπως τα αποκαλούν οι οικονομολόγοι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
