Ακούγοντας την κυρία Μενδώνη να μιλά για τους άνεργους (και συνεπώς άφραγκους) καλλιτέχνες που έπληξε ο κορωνοϊός, ηθοποιούς, μουσικούς, χορευτές, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, εικαστικούς, σκέφτηκα το δικό μου σινάφι – τους συγγραφείς. Γι’ αυτούς δεν ακούσαμε τίποτα. Αυτοί δεν παράγουν πολιτισμό; Τα Νομπέλ από ποιητές τα πήραμε. Το πιο διεθνές μας όνομα είναι ο Καβάφης. Θα μου πείτε πως μέσα στην καραντίνα τα δικτυακά βιβλιοπωλεία πουλούσαν άνετα. Αλλά, ό,τι και να πουλούσαν, τα έσοδα ενός συγγραφέα στην Ελλάδα είναι αστεία. Οι ποιητές μάλιστα (η μεγάλη μας δόξα) όχι μόνο δεν κερδίζουν, αλλά οι περισσότεροι πληρώνουν για να εκδοθούν. Ετσι αναγκάζονται να ασκούν κι άλλο επάγγελμα που τους εξασφαλίζει τα προς το ζην. Δεν γνωρίζω κανέναν σοβαρό έλληνα συγγραφέα που να ζει από τα βιβλία του.
(Εκτός από κάτι ροζ κυρίες… γι’ αυτό διευκρίνισα: «σοβαρό συγγραφέα»).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
