Πολλά γράφονται και ακόμα περισσότερα λέγονται στη νέα σελίδα της ιστορίας της πανδημίας. Γεγονότα, συχνά χωρίς την απαραίτητη ιστορική διασύνδεση και ανάλυση, με μια κοινωνία που μάλλον αδυνατεί να παρακολουθήσει την πολυγλωσσία και την απουσία ενός απλού και ενθαρρυντικού λόγου. Καθημερινές και οι αναφορές στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) και στον οικογενειακό γιατρό, που δεν τον έχει γνωρίσει δυστυχώς ακόμη ο τόπος, αφού, ανάμεσα στις άλλες αιτίες, η ταχύτητα μιας γρήγορης οικονομικής εξέλιξης άφηνε πίσω τον κοινωνικό σχεδιασμό, την εστίαση στην οικογένεια και στις ευάλωτες ομάδες, που έμεναν χωρίς την απαιτούμενη υποστήριξη.
Κάποιες προτάσεις που από χρόνια αναζητούσαν τον τρόπο διασύνδεσης της δημόσιας υγείας με την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας έμειναν αδιάβαστες στα επιστημονικά περιοδικά, και η θεμελίωση μιας Ιατρικής προσανατολισμένης στο πρόσωπο και στην κινητοποίηση της συμπεριφοράς, λόγος ρητορικός σε συνέδρια και στρογγυλά τραπέζια. Μια νέα και πολλά υποσχόμενη ειδικότητα, αυτή της Γενικής Ιατρικής, άρχισε σταδιακά να χάνει πολλά από αυτά που διακήρυττε από χρόνια ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, από την ενασχόληση με τα εμβόλια και την ανοσία του πληθυσμού μέχρι τη φροντίδα των ηλικιωμένων, και όλα αυτά σε μια περίοδο αρκετά χρόνια πριν από την πανδημία. Η εστίαση στην οικογένεια άρχισε να ατροφεί πριν καλά-καλά αναπτυχθεί, και η επίσκεψη στο σπίτι καθώς και η φροντίδα του υπερηλίκου και του προσώπου με αναπηρίες έμειναν γραμμές στην ιστορία πίσω από τους γιατρούς της υπαίθρου στην περίοδο του Μεσοπολέμου και λίγο μετά. Οι υπηρεσίες ΠΦΥ έμειναν, παρά τις όποιες προσπάθειες έγιναν από τις διάφορες διακυβερνήσεις, στην τεχνολογία της δεκαετίας του ’80, την περίοδο που η εισβολή των διαγνωστικών δοκιμασιών πλησίον του ασθενούς (αυτά που σήμερα ονομάζουμε rapid tests) ενσωματώνονταν με ταχύ ρυθμό σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ως εργαλεία των επαγγελματιών υγείας στην ΠΦΥ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
