Μία από τις συνέπειες που θα αφήσει πίσω η πανδημία, σύμφωνα με τους περισσότερους επιστήμονες, είναι η δραματική αύξηση της εξάρτησης των παιδιών από το Διαδίκτυο, τους υπολογιστές, τις οθόνες. Αυτό βέβαια είναι κάτι που αφορά όλους μας, αλλά πες πως εμείς έχουμε ισχυρές αναφορές ζωής έξω από τους υπολογιστές, έχουμε ζωντανές μνήμες από διαφορετικούς τρόπους και θα το ισορροπήσουμε σχετικά γρήγορα.
Πολλά παιδιά, ειδικά εκεί γύρω στα τρία με έξι, έχουν μέχρι τώρα μια ζωή σχεδόν απόλυτα μοιρασμένη ανάμεσα στο Διαδίκτυο και στην αποκαλωδιωμένη ζωή. Πιο δύσκολα θα βρουν τους τρόπους να αποκαταστήσουν μία κάποια πληρότητα μακριά από τις οθόνες. Αυτή είναι η κανονικότητά τους. Αν μεγάλωναν στη ζούγκλα θα πηδούσαν από δέντρο σε δέντρο, τώρα από σελίδα σε σελίδα. Τα έχουν όλα και τα έχουν εύκολα. Σχολείο, παιχνίδι, διασκέδαση, ακόμη και επαφή με γιαγιάδες και παππούδες. Πώς θα τα πείσεις ότι αυτό δεν είναι κανονικότητα; Με ποια ακριβώς εκλογικευμένα επιχειρήματα; Η ζωή όλων μας είναι το περιβάλλον μας και αυτό είναι το δικό τους περιβάλλον. Δεν έχει νόημα να κουβεντιάσεις μαζί τους για τους δικούς μας «ρομαντισμούς» περί σωματικής επαφής και να τα πείσεις πως η ζωή είναι έξω. Αυτά δεν είναι πράγματα του μιλητού, τα ανακαλύπτει ο καθένας μόνος του και τα εκτιμά ανάλογα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
