Θα αποτελούσε μεγάλη προσφορά στις συζητήσεις των πολιτικών ζητημάτων στη χώρα μας ο ακριβής προσδιορισμός του όρου προοδευτικός (γιατί περί όρου πρόκειται), που η καταχρηστική και αλόγιστη χρήση του προκαλεί τόσες συγχύσεις στις, ούτως ή άλλως, τεταραγμένες πολιτικές μας συζητήσεις, κυρίως στις πιο οδυνηρές, όπως αυτή για τα σημερινά διαδραματιζόμενα στην Ουκρανία. Ο όρος πολυχρησιμοποιήθηκε στις μέρες μας (και συνεχίζει να αιωρείται στην ατμόσφαιρα) με αφορμή κυρίως τη θέση που πήραν ως προς την ουκρανική τραγωδία τόσο διεθνή συλλογικά σώματα, όπως αυτά της «Προοδευτικής Διεθνούς» («Progressive International») ή της DiEM25 (στις υπερπροοδευτικές διακηρύξεις της οποίας πρωτοστατεί, ως έναν βαθμό, η υψηλόφρων πολιτική φωνή του Γιάνη Βαρουφάκη), όσο και μεμονωμένοι προοδευτικοί καλλιτέχνες, του άσματος κυρίως. Το μέγεθος της οδύνης των οποίων «για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Ανθρώπου» (για να μην ξεχνάμε τον Μανόλη Αναγνωστάκη) τους εμπόδιζε να συμμετάσχουν στον τηλεμαραθώνιο διαμαρτυρίας «για την Ουκρανία, τους βομβαρδισμούς, τους ξεριζωμένους, τα ορφανά και τους πρόσφυγες», τον οποίο συγκάλεσε ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Οι τοποθετήσεις ενός μεγάλου μέρους των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών διανοουμένων ως προς τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας και την ανθρωπιστική καταστροφή που αυτός συνεχίζει να προκαλεί διακρίνονται από λεπτές ή κραυγαλέες αντιφάσεις τις οποίες, περιέργως, δεν αντιλαμβάνονται ή παραβλέπουν οι φορείς τους. Δύο παραδείγματα:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
