Οι ακροάσεις των υποψηφίων επιτρόπων στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ήταν πάντα ιδιαίτερα επώδυνες. Οχι μόνο επειδή η διαδικασία είναι ούτως ή άλλως «υποτιμητική» για πρόσωπα εγνωσμένης αξίας στα εθνικά πλαίσια και προτείνονται από τις κυρίαρχες εθνικές κυβερνήσεις, αλλά και γιατί συνήθως οι εκπρόσωποι των πολιτικών ομάδων ενδιαφέρονται περισσότερο για την προβολή των πολιτικών τους θέσεων παρά για τον ίδιο τον υποψήφιο. Επιπλέον η κυριαρχία και η συνεργασία Συντηρητικών και Σοσιαλδημοκρατών ήταν για δεκαετίες αδιαμφισβήτητη και συνεπώς το παιχνίδι προσυμφωνημένο κατά κανόνα.
Αυτή τη φορά η ατμόσφαιρα ήταν τελείως διαφορετική. Η απώλεια της απόλυτης πλειοψηφίας των δύο μεγάλων – που έχασαν 100 έδρες -, η ισχυρότατη παρουσία των αντιευρωπαϊκών λαϊκιστών δυνάμεων, η «προσβολή» από το Συμβούλιο με την ακύρωση της διαδικασίας του Spitzenkandidat πείσμωσαν τους ευρωβουλευτές. Με αποτέλεσμα η μεν κυρία Ούρσουλα να ψηφιστεί με οριακά, οι δε υποψήφιοι ευρωβουλευτές να περάσουν των παθών τους τον τάραχο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
