Βλέποντας και ακούγοντας τον Tραμπ να δίνει ιατρικές συμβουλές με στόχο την «απελευθέρωση» της Αμερικής για να ξαναπάρει μπροστά η αμερικανική οικονομία, αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν αυτή η απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης, σε συνδυασμό με μουσολινική θεατρικότητα, απέραντο ναρκισσισμό, επίδειξη εξουσιολαγνείας και αδιαφορίας αλλά και άγνοιας, να γίνεται αποδεκτή από αυτούς που υποφέρουν περισσότερο. Αυτούς που σήμερα στην κυριολεξία πεθαίνουν από τις επιπτώσεις αυτής της περιφρόνησης απέναντι στην κοινωνία, την οποία ανέδειξε με μακάβριο τρόπο η πανδημία.
Αυτή η δημόσια περιφρόνηση της κοινωνίας έρχεται να προστεθεί στην παρακμή της αμερικανικής δημοκρατίας που συντελείται σταδιακά τα τελευταία σαράντα χρόνια, από την προεδρία Ρίγκαν και μετά, με μόνη διακοπή την οκταετία Ομπάμα (2008-2016). Οι οικονομικοκοινωνικές διαστάσεις του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος διαβρώνουν συνεχώς τα θεμέλια του ρουσβελτιανού κοινωνικού συμβολαίου που είχε οδηγήσει τις ΗΠΑ στην ηγεσία του δυτικού κόσμου και στην ανάδειξή της στην πλουσιότερη κοινωνία στον κόσμο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
