Μας άξιζε μια τέτοια μέρα. Ολόκληρη, χωρίς να αφήσουμε τίποτα να τη μικρύνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μία ολόκληρη μέρα λύτρωσης, χωρίς αστερίσκους. Δεν τελειώσαμε με τον φασισμό. Μας περιμένουν ήττες. Οι αιτίες και οι μήτρες του είναι ολοζώντανες, ενεργές. Δεν είμαστε χθεσινοί, αλλά δεν γίνεται να λειτουργείς πάντα με το βλέμμα σε ένα μέλλον που μπορεί να είναι σκοτεινό. Είναι σαν τις χαρούμενες μέρες της ζωής μας. Στο βάθος περιμένει αρρώστια και θάνατος, τι σημαίνει αυτό, ότι δεν θα γελάμε στο ενδιάμεσο;
Ηταν μια ωραία μέρα η Τετάρτη. Ακόμη κι αν ενώθηκαν μαζί με τις αντιφασιστικές φωνές οι όψιμοι, οι πονηρά «ανανήψαντες». Οσοι βρήκαν καινούργιο κύμα και το καβάλησαν. Κάποιοι μπορεί να είναι κερδισμένοι για πάντα, άλλοι μπορεί να περιμένουν την επόμενη ευκαιρία. Ας μην κάνουμε τώρα αυτές τις αριθμητικές. Ετσι κι αλλιώς δεν θα τις αποφύγουμε. Ομως ας μάθουμε λίγο να χαιρόμαστε δίχως τα κατάγματα του φόβου. Οι πολιτικές αναλύσεις είναι πολύ χρήσιμες αλλά εξίσου χρήσιμες είναι οι αντιδράσεις του σώματος. Εχουμε υποτιμήσει τη χαρά του σώματος. Και τις απαντήσεις που πολλές φορές δίνει το κορμί ερήμην του μυαλού. Μην ακυρώνουμε την αυθόρμητη λύτρωση που διαπέρασε όλες τις αρθρώσεις μας στο άκουσμα της απόφασης. Την ενστικτώδη στροφή προς το φως. Την απόλυτη αλήθεια του παρόντος. Θα ξημερώσει το αύριο, κανείς δεν πρόκειται να το αποφύγει αλλά μας άξιζε αυτό το σήμερα που μακάρι να είχε άλλες τόσες ώρες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
