Το παρόν αυτό γράφεται πέντε μέρες πριν τη δημοσίευσή του. Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει τόσο επιθετικά μπορεί η απόσταση να αποδειχθεί και πέντε βδομάδες (με το παλιό ημερολόγιο δημιουργίας γεγονότων μείζονος σημασίας)… Αφορμή, ένα άρθρο της της Clare Malone στους «New York Times», η οποία υποστηρίζει πως το να παρακολουθείς έναν πόλεμο το 2022 είναι σαν να μεταβολίζεις συστατικά από το μπουφέ του ανθρώπινου πόνου.
Κάποια στιγμή, την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου, το μεσημέρι, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία άρχισε να εμφανίζεται στo μέσον των μέσων: Στο Internet. Τεράστια σύννεφα από μαύρο καπνό κάλυπταν τη φωτεινή μέρα του Χαρκόβου. Από την άλλη μεριά της χώρας, ένα κινητό τηλέφωνο, από ένα παράθυρο διαμερίσματος στο Λουτσκ, ζούμαρε σε έναν δρόμο, τον οποίο διέσχιζαν ταξί, αυτοκίνητα και λεωφορεία, για να αποκαλύψει μια τρομερή έκρηξη στο βάθος. Ενα σμήνος αιφνιδιασμένα πουλιά πετούσαν με ταχύτητα και οι ουκρανικές φωνές πίσω από την κάμερα κατέγραφαν το σοκ που ο αντίκτυπός του θα καταλάμβανε ολόκληρη την υφήλιο: Οι Ρώσοι έρχονται και έχουν φέρει μαζί τους τα τανκς, τις βόμβες και τους πυραύλους τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
