Η επανεμφάνιση του «Oruc Reis» κοντά στα 6 ναυτικά μίλια από το Καστελλόριζο δεν έρχεται μόνο να τορπιλίσει τις διερευνητικές επαφές με την Ελλάδα. Αλλά δείχνει ξεκάθαρα πως ο επιθετικός νεοθωμανισμός, που σταδιακά ξεδιπλώνει Ερντογάν, είναι ιστορικά βαθιά ριζωμένος στην ψυχή του μέσου Τούρκου.
Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή θα διαπιστώσουμε πως παρά το κοινωνικό και θρησκευτικό μωσαϊκό που αποτυπώνεται στην εικόνα της σημερινής Τουρκίας, το εσωτερικό στάτους φαίνεται εύκολα διαχειρίσιμο από τις ισχυρές τουρκικές ελίτ που κυβερνούν διαχρονικά – με διάφορες μορφές – τη χώρα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια της αυταρχικής διακυβέρνησης Ερντογάν. Το εσωτερικό ζήτημα, λοιπόν, δεν αποτέλεσε ποτέ το κύριο πρόβλημα για την τουρκική εξουσία. Ο λαός της βρισκόταν πάντοτε τιθασευμένος έχοντας ενσωματώσει μέσα στο DNA του δύο καταλυτικά βιώματα: τη θωράκιση της διεθνούς θέσης της χώρας και το ιδεολόγημα περί «έθνους-στρατού» από το οποίο γαλουχήθηκε διαχρονικά ο μέσος τούρκος πολίτης. Πάνω σε αυτό έχτισε τον χαρακτήρα και τα πιστεύω του. Και πάνω σε αυτά πατάει ο Ερντογάν για να επιβάλει τη δική του πολιτική ατζέντα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
