Με τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, η Ελλάδα μπαίνει συμβολικά και ουσιαστικά στην τρίτη εκατονταετία του βίου της ως ανεξάρτητη, ελεύθερη οντότητα. Η διαδικασία που ξεκίνησε πριν από 200 χρόνια βρίσκει την Ελλάδα σε ένα κομβικό σημείο. Στις δύο πρώτες εκατονταετίες η χώρα κατάφερε πολλά και σημαντικά. Εγινε μια ελεύθερη, ανεξάρτητη χώρα, πρότυπο ανάπτυξης, δημοκρατίας και σταθερότητας για την περιοχή ως ισχυρό και ισότιμο μέλος στον εσωτερικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Ταυτόχρονα βέβαια δοκίμασε και πολλές περιπέτειες, εσωτερικές (δικτατορίες, πραξικοπήματα, κινήματα, διχασμούς, εμφύλιες συγκρούσεις, χρεωκοπίες, κρίσεις, κ.ά.) και εξωτερικές (Μικρασιατική καταστροφή – 1922, ατυχείς πολέμους – 1997, εισβολή – κατοχή Κύπρου – 1974, κ.ά.).
Τα περισσότερα δεινά βέβαια με ευθύνη μας αλλά και με κάποια ευθύνη των ξένων, προστάτιδων δυνάμεων, κ.ά. Αλλά πάντως η χώρα τα κατάφερε «ως μία χώρα παραδόξως νεωτερική» (Γ. Βούλγαρης), αν και εμφανώς αντιφατική. Δεν κατάφερε ωστόσο, αν και «στρατηγικό έθνος», να αντιμετωπίσει ριζικά την πρόκληση που λέγεται Τουρκία, αν και από τη θεσμική θέση της στην Ευρωπαϊκή Ενωση ελαχιστοποίησε σε κάποιον βαθμό τις επιπτώσεις της. Ετσι μπαίνει στην τρίτη εκατονταετία με ανοιχτή την «πρόκληση Τουρκία» ως ένα διαχρονικό ζήτημα και απειλή. Μια πρόκληση που θα οξύνεται εάν δεν επιλυθούν τα προβλήματα καθώς οι όροι ισχύος αλλάζουν εις βάρος μας και υπέρ της Τουρκίας (πληθυσμιακοί, οικονομικοί, κ.λπ.).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
