Οι οιωνοί δεν ήσαν αίσιοι. Με το τέλος της «Μεγάλης Ιδέας», με το μικρασιατικό μέτωπο υπό κατάρρευση, με επικείμενη την εξαφάνιση του Μείζονος Ελληνισμού, με την απογείωση ενός νέου «εθνικού διχασμού» που έμελλε να κρατήσει για παραπάνω από μισόν αιώνα, το μέλλον της χώρας έμοιαζε υπέρποτε αβέβαιο. Τόσο σε ό,τι αφορά τους όρους της αυτοπρόσληψής της όσο και σε σχέση με τη θέση της στον κόσμο των «άλλων», η χώρα μας φαίνονταν να παραπαίει. Και όμως, σε αυτήν ακριβώς τη δυσμενή συγκυρία δομήθηκε η Ελλάδα που σήμερα γνωρίζουμε. Και στο ίδιο αυτό πλαίσιο δημιουργήθηκαν οι μακρόπνοες προϋποθέσεις για την οικοδόμηση μιας σύγχρονης δημοκρατίας και μαζί με αυτήν η αντιμετώπιση μιας αβέβαιης και εκρηκτικής πραγματικότητας. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, μαζί με τους ίδιους τους Ελληνες, καλούνταν να ενηλικιωθεί και ο Τύπος.
Πράγματι, η υπεύθυνη δημοσιογραφία είναι αναγκαία προϋπόθεση της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Προφανώς λοιπόν, η έκδοση του «ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ» πριν 100 ακριβώς χρόνια υπήρξε προϊόν των πρωτοφανώς αντίξοων περιστάσεων. Το «δέον γενέσθαι» όφειλε πλέον να προκύπτει από την ίδια την «πραγματικότητα». Προκειμένου λοιπόν να περιοριστεί στον καίριο πλέον ρόλο της ως ανεξάρτητης «τέταρτης εξουσίας», ο Τύπος έπρεπε να αποτινάξει τις αναποκρυστάλλωτες μέχρι πρόσφατα σχέσεις του με τις «άλλες».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
