Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι διεργασίες σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σε όλα τα επίπεδα (πολιτικό, διπλωματικό και επιχειρησιακό), πολλαπλασιάζονται, ενώ ταυτόχρονα και η Αθήνα και η Αγκυρα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για να επιλυθεί το πρόβλημα. Εξ αρχής θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι το πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων στις μέρες μας (στον 21ο αιώνα) δεν τίθεται με τους όρους των προηγούμενων δεκαετιών. Σήμερα έχουμε να κάνουμε μ’ ένα νέο δεδομένο, το οποίο είναι η εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, σε πρόσφατο άρθρο του (δημοσιεύθηκε ταυτόχρονα σε τρεις ευρωπαϊκές εφημερίδες: «The Times», «Frankfurter Allgemeine Zeitung» και «Le Monde») είναι σαφής. Γράφει επί λέξει: «Ο Ερντογάν έστειλε το πολεμικό ναυτικό του για να υποστηρίξει την εξερεύνηση κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στην οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία διεκδικούν δικαιώματα και η οποία δεν έχει οριοθετηθεί».
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σ’ έναν ορισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οι οποίες ανάγονται τελικά σ’ ένα «μεταεθνικό καθεστώς». Δεν πρόκειται λοιπόν για την οριοθέτηση των επιμέρους θαλασσίων ζωνών με άξονα και κριτήριο την κατοχύρωση κυριαρχικών δικαιωμάτων των δύο σύγχρονων εθνικών κρατών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, αλλά για την επιχειρησιακή διαδικασία αξιοποίησης και εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου και από τις δύο πλευρές. Ο μετασχηματισμός των ελληνοτουρκικών σχέσεων κατά περιεχόμενο είναι ριζικός.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
