Καθώς βιώνουμε, εξαιτίας της πανδημίας, μια νέα πραγματικότητα απομόνωσης των ανθρώπων και αποχής από συλλογικές ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η παραγωγή, η κατανάλωση, η διασκέδαση, ο τουρισμός, η εκπαίδευση κ.λπ., σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, μπορούμε να αναλογιστούμε ότι υπάρχουν δύο βασικά χαρακτηριστικά στον σύγχρονο πολιτισμό μας. Το ένα αντιστρατεύεται την απομόνωση των ανθρώπων, ενώ το άλλο την επιτρέπει. Το πρώτο χαρακτηριστικό αφορά την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών τουρισμού κυρίως, η οποία πραγματοποιείται σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο με μαζική παρουσία ανθρώπων. Το δεύτερο αφορά άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η κατανάλωση, η εκπαίδευση και η ψυχαγωγία, οι οποίες μπορούν να προσφερθούν σε μεγάλο βαθμό σε διαφορετικό χώρο και χρόνο από αυτόν που πραγματοποιούνται με τη μεσολάβηση των διαφόρων μέσων επικοινωνίας.
Το πρώτο χαρακτηριστικό, δηλαδή η πολυάνθρωπη συλλογική προσπάθεια για να υπάρξει παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αποτελεί μια «επιβίωση» του παρελθόντος. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι στο μέλλον η παραγωγή προϊόντων και αρκετών υπηρεσιών θα γίνεται από «ρομπότ» που θα κατευθύνουν από απόσταση ελάχιστοι εκπαιδευμένοι ειδικοί. Σήμερα, αυτό συμβαίνει σε σχετικά μικρή έκταση. Δημιουργείται, έτσι, μεγάλο πρόβλημα, με ποιον τρόπο θα υπάρξει παραγωγή στη βιομηχανία, στον τουρισμό και στη μαζική μεταφορά ανθρώπων που πρέπει να εργασθούν. Αυτή η «καθυστέρηση» στην τεχνολογική πρόοδο προκαλεί τη μεγάλη δυσλειτουργία του σύγχρονου καπιταλισμού με τεράστιες συνέπειες σε παγκόσμια κλίμακα!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
