Στο δυστοπικό μυθιστόρημα της δεκαετίας του 1970 του Φερέντς Καρίνθι «Μητρόπολη» ένας ταλαντούχος ούγγρος γλωσσολόγος φτάνει στο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης, αλλά στη συνέχεια περνάει από τη λάθος πύλη, μπαίνει σε λάθος αεροπλάνο και προσγειώνεται σε μια πόλη όπου κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει, μολονότι κατά εντυπωσιακό τρόπο μιλάει πολλές γλώσσες. Σήμερα η ιστορία του άτυχου πρωταγωνιστή επαναλαμβάνεται στην Κεντρική Ευρώπη, καθώς έχει γίνει μία από τις πλέον δυσνόητες περιοχές σε πολιτικό επίπεδο στην ήπειρο.
Αν και πολλές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Πολωνών, Ούγγρων, Τσέχων και Σλοβάκων εκτιμούν τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, η περιοχή δεν έχει αναστρέψει την ανελεύθερη τροπή που πήρε νωρίτερα αυτή τη δεκαετία. Το 2015, ο πολωνός αντικομμουνιστής, αντιφρονών και συντάκτης της φιλελεύθερης καθημερινής εφημερίδας «Gazeta Wyborcza» Ανταμ Μίτσνικ θα μπορούσε να πει για την εκλογική νίκη του Κόμματος Νόμος και Τάξη (PiS) ότι «μερικές φορές μια όμορφη γυναίκα χάνει το μυαλό της και πηγαίνει στο κρεβάτι με έναν μπάσταρδο».Αλλά η επαναλαμβανόμενη επιτυχία του PiS στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2019 υποδηλώνει ότι η γυναίκα μπορεί να αποφάσισε να τον παντρευτεί.
Γιατί οι ψηφοφόροι που συνήθως αποδεικνύουν έμπρακτα τη δέσμευσή τους στη δημοκρατία υποστηρίζουν επίσης πολιτικούς ηγέτες που την υπονομεύουν; Και γιατί οι προσπάθειες των φιλελευθέρων να τοποθετηθούν ως θεματοφύλακες της δημοκρατίας δεν τους φέρνουν εκλογική επιτυχία; Αυτά ακριβώς είναι τα ερωτήματα που ο Μίλαν Σβόλικ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Γέιλ έθεσε στο τεύχος του Ιουλίου 2019 του περιοδικού «Journal of Democracy».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
