Ο πόλεμος του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία εντάσσεται σε μία μακρά παράδοση, τις καταβολές της οποίας εντοπίζουμε σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα στην επαύριο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η παράδοση αυτή θέτει τους άμαχους πληθυσμούς στο επίκεντρο της πολεμικής σύγκρουσης.
Πριν από το 1914 οι πολεμικές συρράξεις ακολουθούσαν άγραφους κανόνες αναφορικά με τους πληθυσμούς που ήταν αμέτοχοι σε συγκρούσεις. Οι κανόνες αυτοί αποσκοπούσαν στη διατήρηση της στρατιωτικής πειθαρχίας και στην προστασία των στρατιωτικών μονάδων από επιθέσεις αμάχων. Στην πορεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τα πράγματα άλλαξαν. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί τις γερμανικές ακρότητες στο Βέλγιο και στη Βόρεια Γαλλία το 1914, την αρμενική γενοκτονία το 1915, τον ναυτικό και οικονομικό αποκλεισμό των Κεντρικών Δυνάμεων και τον λιμό που προκάλεσε, τη βίαιη μεταχείριση αμάχων σε αποικιοκρατούμενες περιοχές. Σε κάθε όμως περίπτωση, οι μαζικοί οργανωμένοι στρατοί ήταν αυτοί που σφράγισαν τη μοίρα της περιόδου 1914-18.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
