Ομεγάλος αφορισμός ή ανάθεμα, η βαρύτερη ποινή που μπορεί να επιβληθεί σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας, εν ζωή ή μετά θάνατον, συνεπάγεται την ολοκληρωτική και διαρκή αποκοπή του τιμωρημένου από την Εκκλησία. Βέβαια, η συναφής εκκλησιαστική απόφαση περιλαμβάνει και φοβερά παρακολουθήματα τόσο εν ζωή (τις κατάρες των Πατέρων των Συνόδων, την κληρονόμηση «της λέπρας του Γιεζή και της αγχόνης του Ιούδα») όσο και μετά θάνατον («μενέτωσαν άλυτοι και τυμπανιαίοι») που προφανώς λειτουργούν εκφοβιστικά και αποτρεπτικά για τους όντως πιστούς…
O Καταστατικός Χάρτης της Μεταπολιτεύσεως, του 1977, ο νόμος δηλαδή εκείνος της πολιτείας που ρυθμίζει τα της διοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος ως νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, μεταξύ άλλων καινοτομιών του, περιέλαβε ειδικές διατάξεις, και μάλιστα σε δύο διαφορετικά σημεία του, με τις οποίες αυστηροποίησε τους όρους για την επιβολή του μεγάλου αφορισμού, καταργώντας παραλλήλως την έγκριση του αφορισμού από τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων που ίσχυε έως τότε!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
