Η διάστρωση του εδάφους στην Ακρόπολη είναι το κλασικό εκείνο θέμα που μπορεί να προκαλέσει ορυμαγδό σκληρά αντικρουόμενων απόψεων. Θα είχε διχάσει οποιαδήποτε επιστημονική κοινότητα οπουδήποτε στον κόσμο και δεν υπάρχει διαβούλευση, συνέδριο ή οποιαδήποτε άλλη μορφή ανταλλαγής απόψεων που θα δημιουργούσε θετικές συγκλίσεις. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί και να λυθεί.
Μέχρι τη δεκαετία του 1970, στις αυγουστιάτικες πανσελήνους, είχαμε τη μεθυστική και αλησμόνητη εμπειρία να ξημερωνόμαστε μέσα στον ναό του Παρθενώνα. Η είσοδος επιτρεπόταν στο εσωτερικό όλων των μνημείων και η εμπειρία ήταν μοναδική. Τα χρόνια όμως άλλαξαν, ο αριθμός των επισκεπτών πολλαπλασιάστηκε και σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να «περιερχόμαστε» τα μνημεία εξ αποστάσεως. Η τάση αυτή χαρακτηρίζει πλέον διεθνώς τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία που υφίστανται περισσότερο την τουριστική πίεση: ενδεικτική περίπτωση, στο μουσείο Ουφίτσι της Φλωρεντίας, η απαγόρευση πλέον εισόδου στο αριστουργηματικό οκταγωνικό «βήμα – tribuna – του Μπουονταλέντι» (1583), πρώιμο παράδειγμα ιστορικής μουσειογραφίας, με δυνατότητα σήμερα περιμετρικής μόνο θέασής του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
