Μοιάζει να είναι τόσο μακρινός ο Σεπτέμβριος. Αλλες χρονιές μάς απειλούσε ήδη από τα τέλη Ιουλίου. Τώρα είναι μια προοπτική στο βάθος. Ισως γιατί ξέραμε καλά τι να περιμένουμε. Δεν υπήρχαν οι μεγάλες εκπλήξεις και τα συγκλονιστικά απρόοπτα, και όταν κάτι είναι γνωστό – το ίδιο συμβαίνει και με τις διαδρομές που έχουμε κάνει πολλές φορές – σου φαίνεται πολύ κοντινό.
Φέτος δεν έχουμε ιδέα πώς θα ξημερώσει το φθινόπωρο. Η παλέτα απλώνεται μπροστά μας, από τον εμπορεύσιμο φόβο μέχρι την ανέξοδη αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά, και κάπου ανάμεσα εμείς να πιστεύουμε αυτό που θέλουμε να πιστέψουμε, εκείνο που είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε. Ακριβώς όπως στα ζώδια και στα τραγούδια δηλαδή. Αρχίζουμε λόγω κούρασης να είμαστε αδιάφοροι, και να λέμε ας γίνει ό,τι είναι να γίνει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
