ΗΑθήνα αιφνιδιάστηκε (!) για πολλοστή φορά από τις πρωτοβουλίες της Αγκυρας στο περιφερειακό γίγνεσθαι, ενώ η τελευταία διά στόματος Ερντογάν είχε προαναγγείλει τέτοιες κλιμακούμενες δράσεις στην υπηρεσία του Δόγματος «Γαλάζια Πατρίδα». Ο όψιμος πανικός στην κοινή γνώμη και στους κυβερνώντες στην Ελλάδα, τροφοδοτούμενος από τα κινδυνολογικά ΜΜΕ, θυμίζει την υστερία τη δεκαετία του 1990 περί του «Μουσουλμανικού Τόξου» στα Βαλκάνια. Δικαιολογείται, όμως, ένας τέτοιος πανικός;
Μάλλον όχι. Η συμφωνία μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας οφείλει να προκαλεί στην Ελλάδα εγρήγορση και επαγρύπνηση – όχι όμως υστερία. Η συμφωνία αυτή υπεγράφη εσπευσμένα υπό το κράτος των άμεσων εξελίξεων δίχως τον παραμικρό σεβασμό προς τις αρχές της UNCLOS. Γιατί τώρα λοιπόν και όχι νωρίτερα; H Toυρκία, άλλωστε, δραστηριοποιείται ενεργά στον «πόλεμο διά αντιπροσώπων» στην μετα-Κανταφική Λιβύη από το 2016 – το έτος-ορόσημο για την ανάδυση της «Νέας Τουρκίας». Χάρη στην υποστήριξή της άλλωστε η κυβέρνηση της Τρίπολης (κυριαρχούμενη από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους) είχε απωθήσει τις δυνάμεις της κυβέρνησης του Τομπρούκ (υπό την ηγεσία του Χάφταρ) από τα πέριξ της πρωτεύουσας τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους. Η ενεργή εμπλοκή της Τουρκίας και του Κατάρ υπέρ της κυβέρνησης της Τρίπολης είχε οδηγήσει την παρατεταμένη σύγκρουση σε τέλμα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
