«Στα περβόλια, μες στους ανθισμένους κήπους / αν σε πάρω, Χάρε, στο κρασί / αν σε πάρω στον χορό και στο τραγούδι / τότες χάρισέ μου μιας νυχτιάς ζωή» («Στα περβόλια», στίχοι, μουσική Μίκης Θεοδωράκης). Δεν του χάρισε μιας νυχτιάς ζωή. Του χάρισε ημέρες και νύχτες. Του χάρισε 96 χρόνια ζωής. Και όσες φορές κονταροχτυπήθηκαν, ο Μίκης βγήκε νικητής. Το πρωί της περασμένης Πέμπτης 2 Σεπτεμβρίου δεν τον νίκησε ο Χάρος. Ο ίδιος αποφάσισε να φύγει. Τη νίκη του άλλωστε τη γνώριζε. «Ο,τι και να γίνει, τον Χάρο τον έχω νικήσει» είχε δηλώσει πριν από τέσσερα χρόνια.
Η σχέση του Μίκη Θεοδωράκη με τη μουσική ήταν ερωτική. Ενας κεραυνοβόλος έρωτας που άρχισε στα παιδικά του χρόνια, όταν παραβρέθηκε σε συναυλία κλασικού ρεπερτορίου. Γύρισε σπίτι του και έκαιγε το κεφάλι του, είχε πει ο ίδιος στο παρελθόν. Δεν μπόρεσε να κοιμηθεί το βράδυ. Αυτή η ηλεκτροπληξία τον ακολουθούσε πάντοτε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
