Οσοι είχαν επενδύσει τις ελπίδες τους για την επίλυση του λιβυκού αδιεξόδου στην εν πολλοίς impromptu διάσκεψη του Βερολίνου πρέπει να διαψεύσθηκαν πανηγυρικά. Οι συμμετέχουσες χώρες δεσμεύθηκαν να τηρήσουν κάτι που παραβιάζουν συστηματικά από τότε (σ.σ. 2011) που υποσχέθηκαν ότι δεν θα το παραβιάσουν (σ.σ. εμπάργκο όπλων). Παράλληλα δεσμεύθηκαν ότι θα συμβάλουν στην επιτήρηση μιας εκεχειρίας που δεν υπήρχε την ώρα που γινόταν η σύνοδος και δεν υπάρχει ακόμη.
Οι δύο πρωταγωνιστές του λιβυκού δράματος δεν συμμετείχαν καν στις διαβουλεύσεις της συνόδου, ενώ μετά τη λήξη της ο Σάρατζ δήλωσε ότι εφεξής δεν θα συμμετέχει καν σε καμία σύνοδο όπου θα έχει προσκληθεί και ο αντίπαλός του. Ο δε Χαφτάρ έθεσε ως προϋπόθεση για την επίτευξη εκεχειρίας ό,τι είχε απαιτήσει και στη Μόσχα: τη μη αναγνώριση εγγυητικού ρόλου στην Τουρκία επί των λιβυκών υποθέσεων και την αποχώρηση των 1.000-1.700 ισλαμιστών που εξοπλίζονται και διοχετεύονται μαζικά από την τουρκοκρατούμενη Συρία στη Λιβύη. Είναι λογικό η εμπόλεμη κατάσταση να συνεχίζεται και να βαίνει κλιμακούμενη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
