Οι δραματικές εξελίξεις στο Αφγανιστάν με την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν διαμορφώνουν οπωσδήποτε ένα νέο γεωπολιτικό περιβάλλον. Η Δύση και ειδικότερα οι ΗΠΑ υπέστησαν μια ταπεινωτική ήττα ύστερα από εικοσαετή στρατιωτική παρουσία στη χώρα με στόχο την εξουδετέρωση της τρομοκρατίας (Αλ Κάιντα κ.λπ.) και την οικοδόμηση ενός νέου δημοκρατικού συστήματος. Κίνα και Ρωσία πανηγυρίζουν καθώς βγαίνουν ωφελημένες πολλαπλώς από τις εξελίξεις. Αλλά μια άλλη χώρα που επίσης φαίνεται να βγαίνει ωφελημένη είναι η Τουρκία. Αγκυρα και Ταλιμπάν αναφέρονται σε «αδελφική μεταξύ τους σχέση». Και στη βάση αυτή η Τουρκία διεκδικεί έναν νέο γεωπολιτικό ρόλο: αυτόν της χώρας-γέφυρας ανάμεσα στο Αφγανιστάν/Ταλιμπάν και στη Δύση, κάτι που Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες φαίνεται να ενθαρρύνουν (άλλωστε υπάρχει και η διάσταση του Προσφυγικού/Μεταναστευτικού). Ετσι η Τουρκία (με Πακιστάν και Ιράν) δεν αποκλείεται να καταστεί ο πλέον προνομιακός συνομιλιτής των Ταλιμπάν και κρίσιμος παράγων στην ευρύτερη περιοχή.
Αυτές όμως οι εξελίξεις θα πρέπει να οδηγήσουν την Ελλάδα «να ξανασκεφτεί» την εξωτερική της πολιτική. Και πρώτα απ’ όλα να ξανασκεφτεί το ζήτημα «Τουρκία». Να το σκεφτεί λαμβάνοντας υπ’ όψιν και την πρόσφατη στρατιωτική συμφωνία με Β. Μακεδονία, τη διαφαινόμενη εξομάλυνση των σχέσεών της με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), αλλά και τα νέα δεδομένα συνεργασίας που υπαγορεύουν η κλιματική κρίση (πυρκαγιές), ο νέος ρόλος των ΗΠΑ αλλά και οι κοινές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν (πυρκαγιές, Προσφυγικό) και που θα είναι ολοένα και περισσότερες κ.λπ. Ισως τελικά η μια χώρα να έχει ανάγκη την άλλη περισσότερο απ’ ό,τι νομίζουμε. Αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι δυνατόν η Τουρκία να αναλαμβάνει νέους ρόλους, να ενισχύει την παρουσία της ως περιφρειακή δύναμη και η Ελλάδα να μην επανεξετάζει κάποιες βασικές «παραμέτρους» της πολιτικής της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
