Οι τραγικές (και συχνά τραγελαφικές) εικόνες από την επανακατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν έχουν προκαλέσει βαθιά ανησυχία και φόβο, τόσο για την αναμενόμενη νέα εποχή τρόμου, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, όσο και έντονο προβληματισμό για το αν τελικά είναι εφικτή η εξαγωγή των δημοκρατικών θεσμών της Δύσης σε χώρες με βαθιά κοινωνική και οικονομική καθυστέρηση, θρησκευτική ιδεοληψία, μισογυνισμό και αντιμαχόμενα τοπικά συμφέροντα, όπως το Αφγανιστάν.
Ωστόσο, πριν από είκοσι χρόνια, υπήρχε ρομαντική πίστη και ελπίδα στην ΕΕ που εκφραζόταν κυρίως από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. H πρώτη αποστολή στο Αφγανιστάν πραγματοποιήθηκε αρχές Νοεμβρίου 2002, έναν χρόνο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 και την εισβολή των ΗΠΑ, από μια θαρραλέα ομάδα γυναικών ευρωβουλευτριών (Lissy Groner, Fiorella Ghilardotti, Marie-Helene Gillig, Genevieve Fraise και εμού). Τρελόεγχείρημα,είπαντότε πολλοί.Ομως ο φόβος και η αμφιβολία υποχώρησαν μπροστά στον στόχο: Να εκφραστεί η αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς τον αφγανικό λαό και να διασφαλιστεί ότι η ανασυγκρότηση της χώρας θα συμπεριλαμβάνει τα δικαιώματα των γυναικών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
