Μια μέρα ξυπνάς και ο κόσμος έχει αλλάξει, η ζωή σου έχει μεταμορφωθεί, τα πάντα είναι αλλιώς. Το ανθρώπινο είδος αντιστέκεται στις αλλαγές, χρειάζεται συνήθως έξωθεν πίεση για να φτάσει σ’ αυτές συλλογικά, και χρόνος, πολύς χρόνος. Κι ας έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στις άπειρες ιστορίες επανεφεύρεσης εαυτού, καινοτομίας, επίπονων αλλαγών που όμως φέρνουν την ευτυχία σε όποιον τις τολμά.
Εχουμε προγραμματιστεί να θεωρούμε αποτυχία την έλλειψη ανθεκτικότητας μπροστά στις αντιξοότητες, την αδυναμία να πιστέψουμε, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ότι η ζωή συνεχίζεται. Και να το πρόβλημα της παρούσας συνθήκης που καλούμαστε να διαχειριστούμε. Η ανθεκτικότητα που οφείλουμε να επιδείξουμε, η στωικότητα, η αποδοχή, συντελούνταν έως τώρα σε ένα πλαίσιο όπου η ζωή όντως συνεχιζόταν. Μπορεί αυτό να ήταν σκληρό κάποιες φορές, ταυτόχρονα όμως, και πάντα παρηγορητικό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
