Mικροί, παίζαμε πόλεμο. Πολύ πόλεμο, σε όλες τις δυνατές εκδοχές του και με μεγάλη γκάμα ως προς την ευρηματικότητα.
Με σπαθιά, με όπλα, με στρατιωτάκια, με συναρμολογούμενα μαχητικά αεροπλάνα. Ανεξάρτητα από το τι συστήνουν οι παιδοψυχολόγοι – δεν έχω καμία επάρκεια να τους αμφισβητήσω – κρίνοντας από την προσωπική μου πείρα και μόνο, δεν πάθαμε και τίποτα. Εννοώ πως δεν γίναμε ούτε πολεμοχαρείς ούτε το γυρίσαμε στα αληθινά μεγαλώνοντας και κυρίως δεν θεωρήσαμε τον πόλεμο κάτι φυσιολογικό, δεν τον δικαιολογήσαμε ποτέ ως ενήλικοι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
