Οι ευρωτουρκικές σχέσεις μεταβάλλονται όπως τα πιο πολλά επίκαιρα ζητήματα στη διεθνή σκηνή. Επικρατεί πια η άποψη ότι η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας δυστυχώς δεν υφίσταται και το ζητούμενο είναι ποια μορφή θα πάρουν οι σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών.
Το βασικό ζήτημα για την Ελλάδα είναι η διατήρηση της σύνδεσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων με τα ευρωτουρκικά ως μοχλός πίεσης που «κανονίζει» τη συμπεριφορά της Τουρκίας. Αυτό εξασφαλίζεται σε μεγάλο βαθμό εντός ενός θεσμοθετημένου πλαισίου όπως αυτό των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, όπου η υποψήφια προς ένταξη χώρα κρίνεται συνεχώς. Η προαναφερόμενη διαδικασία έχει ουσιαστικά κριθεί αποτελεσματική εφόσον η υποψήφια προς ένταξη χώρα θεωρεί ότι, όσο δύσκολες μπορεί να είναι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, ο στόχος της ένταξης δεν πρέπει να χαθεί. Οταν όμως δεν είναι αυτή καθαυτή η προτεραιότητα, τα πράγματα δυσκολεύουν, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Τουρκίας, η οποία δεν επιθυμεί την ένταξή της με τους όρους που τη δεσμεύει η διαδικασία, σε μια περίοδο όπου οι προθέσεις της είναι η περαιτέρω αυτονόμησή της, ακόμη και ο στρατηγικός της προσανατολισμός μακριά από την Ενωση και τη Δύση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
