Λένε, και όχι αστήρικτα, ότι οι άνθρωποι είναι μυθοδίαιτοι. Καθώς συχνά λυγίζουν από το ανελέητο βάρος της πραγματικότητας, καταφεύγουν σε παρηγορητικούς μύθους που, αν τους στερηθούν, κινδυνεύουν από ασιτία. Λένε, επίσης, με έμφαση ότι οι αρχαίοι Ελληνες υπήρξαν μεν ασυναγώνιστοι μυθομανείς, αλλά ότι τα όσα επιμελώς υπέκρυπταν μέσα στους μύθους είναι μεν ευχάριστα αναγνώσματα, είναι όμως δυσανάγνωστα και έχουν λίγη σχέση με το σήμερα.
Είναι, όμως, έτσι;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος