Οι διερευνητικές επαφές εξαρχής στόχευαν στη συζήτηση για να προσδιοριστεί ο τρόπος και η μέθοδος για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Το μείζον ζήτημα ήταν πώς οι δύο χώρες θα οδηγηθούν στη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση. Αυτή η διαδικασία θα ήταν το πρώτο βήμα, για να ακολουθήσει σε περίπτωση μη συμφωνίας προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με συμφωνία/συνυποσχετικό.
Η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης με μέγιστο όριο τα 12 ν.μ., αλλά με διαφοροποιημένη βάση, θα ήταν προκαταρκτικό ζήτημα. Θα ήταν δηλαδή σε διαφορετικό εύρος σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, ανάλογα με τις ανάγκες της διεθνούς ναυσιπλοΐας όλων των χωρών, αλλά και με παράμετρο την εξασφάλιση ανοικτής θάλασσας, ο βυθός της οποίας αποτελεί υφαλοκρηπίδα που θα μπορεί να κατανεμηθεί με οριοθέτηση ανάμεσα στις δύο χώρες. Η οριστικοποίηση της αιγιαλίτιδας ζώνης είναι απαραίτητη, διότι το εξωτερικό όριο του βυθού της αποτελεί την έναρξη του ορίου της υφαλοκρηπίδας για καθεμία χώρα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
