Ηεξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων κολεγίων και των πρώην ΤΕΙ συνοδεύτηκε από οξείες αντιπαραθέσεις. Στην πραγματικότητα, πολλές εξελίξεις προκύπτουν από στρατηγικές ήδη διατυπωμένες αδρομερώς στη «Συνθήκη της Μπολόνια» (1999), που επιδιώκει την «ενοποίηση» ακαδημαϊκών και επαγγελματικών δεξιοτήτων, διευκολύνοντας την κινητικότητα φοιτητών και επιστημόνων στο διεθνοποιημένο, ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Το επάγγελμα του αρχιτέκτονα ανήκει στα ελάχιστα που προστατεύονται με ευρωπαϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις (μαζί με ορισμένους ιατρικούς και οικονομικούς κλάδους). Η εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων διατηρεί ισορροπία μεταξύ θεωρίας και πράξης και απαιτεί γνώσεις και δεξιότητες που διατυπώνονται σε 11 συγκεκριμένες θέσεις, της οδηγίας της ΕΕ. Παραθέτω την πρώτη, που συνοψίζει την ουσία, απαιτώντας ικανότητες «σύλληψης αρχιτεκτονικών σχεδίων που ικανοποιούν συγχρόνως αισθητικές και τεχνικές απαιτήσεις και προσπαθούν να εξασφαλίσουν ένα βιώσιµο περιβάλλον».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
