Ηταινία «Don’t Look Up», από τον σκηνοθέτη Adam McKay και τον συγγραφέα David Sirota, σκιαγραφεί ένα ζοφερό πορτρέτο ακόρεστης απληστίας και απεριόριστης χαζομάρας. Είναι μια αλληγορία για την κλιματική αλλαγή που γίνεται ακόμα πιο έντονη υπό το φως της συνεχιζόμενης πανδημίας. Στην ταινία παρουσιάζονται δύο αστρονόμοι που προσπαθούν (μάταια) να προειδοποιήσουν την ανθρωπότητα για την έλευση ενός καταστρεπτικού κομήτη, με το μήνυμά τους να αγνοείται και να περιφρονείται από την κοινωνία. Ο πανικός και η απόγνωση που αισθάνονται αντικατοπτρίζουν τον πανικό και την απόγνωση που αισθάνονται πολλοί ευαισθητοποιημένοι, ενεργοί πολίτες από τον κόσμο της επιστήμης, της κοινωνίας, της πολιτικής, των οργανώσεων, προσπαθώντας να γνωστοποιήσουν την ανάγκη άμεσης δράσης.
Και πώς να μην αισθάνονται έτσι, όταν με βάση την τελευταία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, οι κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο επιδότησαν το 2020 τα ορυκτά καύσιμα (η καύση των οποίων είναι η βασική αιτία της ανθρωπογενούς κλιματική αλλαγής) με 5,9 τρισ. €, που ισοδυναμεί με το 6,8% του παγκόσμιου Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Ο ίδιος οργανισμός εκτιμά πως οι επιδοτήσεις θα φθάσουν στο 7,4% του ΑΕΠ μέχρι το 2025. Μεγάλες εφημερίδες και τηλεοπτικά δελτία εξακολουθούν να προβάλλουν διαφημίσεις εταιρειών ορυκτών καυσίμων, με τις ειδήσεις για το κλίμα να αποτελούν κατά βάση ολιγόλεπτες lifestyle ενημερώσεις, πριν ή μετά από ποδοσφαιρικά / αθλητικά νέα. Εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου ταυτόχρονα προωθούν τεχνολογικά ανώριμες λύσεις ως «πανάκεια» (όπως η δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα), ενώ δισεκατομμυριούχοι πωλούν τις παράλογες φαντασιώσεις τους (πως η λύση της ανθρωπότητας είναι απλά να μετακομίσει στο Διάστημα).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
