H πανδημία τραυμάτισε δύο πράγματα. Τις σιγουριές μας – σε όσους τις είχαν ακόμη – και την επαφή. Ο ακανόνιστος κόσμος, ένα άθροισμα τυφλής τύχης και ακαθόριστων συγχρονισμών, έβγαλε τη γλώσσα για ακόμη μία φορά στα σπιτάκια που χτίζουμε στην άμμο. Παιχνίδια στα χέρια των παιδιών, που λέει το τραγούδι.
Η απόσταση μας ανάγκασε να βρούμε τρόπους, για να μη σταματήσουν όλα τα πράγματα. Κάποιοι από τους τρόπους θα μείνουν. Ηδη οι αεροπορικές εταιρείες προβλέπουν μόνιμη μεγάλη μείωση των επαγγελματικών ταξιδιών, θεωρούν πως οι τηλεδιασκέψεις λειτούργησαν μια χαρά, δεν υπάρχει λόγος για ξόδεμα χρόνου και χρήματος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
