Ηπανδημία της Covid-19 πυροδότησε πολύ στοχασμό για την κατάσταση της παγκοσμιοποίησης, τα μειονεκτήματά της σε μια περίοδο παγκόσμιας αναστάτωσης και τα υποτιθέμενα πλεονεκτήματα της αναδίπλωσης στην εθνική σφαίρα. Με αυτή την έννοια, η παρούσα κρίση επέσπευσε προϋπάρχουσες τάσεις. Η αναλογία διεθνές εμπόριο προς ΑΕΠ – από τις κυριότερες ενδείξεις της παγκοσμιοποίησης – ακολουθεί πτωτική τάση από το 2012 και τα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης κερδίζουν δημοτικότητα.
Τα κινήματα αυτά έχουν πολλούς λόγους για να δυσπιστούν προς την παγκοσμιοποίηση, και ακόμη περισσότερο σήμερα. Η έλλειψη κρίσιμων προϊόντων, όπως οι μάσκες, έδειξε την έλλειψη ανθεκτικότητας των παγκόσμιων αλυσίδων τροφοδοσίας λόγω της υπερβολικής συγκέντρωσής τους σε λίγες χώρες και της έλλειψης απαραίτητων αποθεμάτων. Επίσης, η παγκοσμιοποίηση δημιούργησε πολλούς χαμένους εντός των μεμονωμένων χωρών, ιδίως στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
