Σε όλη μου τη ζωή, χωρίς να το ξέρω, ετοιμαζόμουν για αυτό το σημαντικό και έκτακτο γεγονός. Βέβαια όταν μάζευα μυριάδες βιβλία, δίσκους, ταινίες, δεν το έκανα για να αντιμετωπίσω μία… πανδημία. Ούτε μου πέρασε από τον νου, κι ας είχα δει τόσες ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Το έκανα για μία άλλη ανημπόρια, που ήξερα πως θα με επισκεπτόταν σίγουρα. Τα γηρατειά. Κάποια εποχή (σκεπτόμουν) που θα γεράσεις και δεν θα κυκλοφορείς πια πολύ, να έχεις γύρω σου τα έργα που αγάπησες και να μπορείς κάθε στιγμή να ξαναδείς (για δέκατη φορά) την «Καζαμπλάνκα» ή να ακούσεις (για πολλοστή φορά) τις σουίτες για σόλο βιολοντσέλο του Μπαχ με τον Καζάλς. Και να μπορείς να το κάνεις αμέσως.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
