Και πρώτα απ’ όλα, «τι είναι και τι θέλει» ο µελιορισµός, φιλοσοφικό ρεύµα που σε παλαιότερες εποχές αποδιδόταν ως βελτιοδοξία. Οσο για τους οπαδούς του, αυτοί αποκαλούνταν µελιοριστές ή βελτιόδοξοι. Ούτε εγώ είμαι ειδικός σε θέματα φιλοσοφίας, ούτε ο χώρος των εφημερίδων προσφέρεται για φιλοσοφικές πραγματείες. Για τις ανάγκες της συζήτησης και μόνο, θα έλεγα λοιπόν ότι ο μελιορισμός, ως γνήσιο τέκνο του Διαφωτισμού, υποστηρίζει πως, παρά τις παλινδρομήσεις και τις παρεκκλίσεις, τους περισπασμούς και τις διαψεύσεις, η ανθρωπότητα ολοένα και προοδεύει, ολοένα και κάνει βήματα μπροστά, ολοένα και «κατακτά νέες βουνοκορφές», για να το γυρίσω και λίγο στη λογοτεχνία. Πιο απλά – ίσως και λίγο απλοϊκά – γίνεται ολοένα και καλύτερη, λατινιστί melior, εξού μελιορισμός (meliorism) και μελιοριστές. Αλλως πώς, η ανθρωπότητα συνεχώς βελτιώνεται, εξού και τα ελληνοπρεπέστατα βελτιοδοξία και βελτιόδοξοι.
Αφορμή για να θυμηθώ τον μελιορισμό μού δόθηκε κυρίως από διάφορα απαισιόδοξα, θρηνητικά και πεισιθάνατα τα οποία ήρθαν στην επιφάνεια σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που όλοι περνάμε λόγω της πανδημίας: «Η φύση μάς εκδικείται», «Ας το πάρει απόφαση ο άνθρωπος, ο πλανήτης δεν του ανήκει», «Να που ο πολιτισμός μας μπορεί να καταρρεύσει από τη μια στιγμή στην άλλη», «Μπαίνουμε σε περίοδο αμφισβήτησης της κυριαρχίας του ανθρώπου επί της φύσης». Τέτοια μυξοκακόμοιρα και αυτομαστιγωτικά, άλλοτε πιο κομψά και άλλοτε πιο μπρούτα διατυπωμένα, έχουν την τιμητική τους στις μέρες μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
