Στις 3 Απριλίου του 2016, και πάλι στις «Εποχές» του «Βήματος της Κυριακής», είχε δημοσιευτεί κείμενό μου με τον τίτλο «Μέρες του ’56;». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε σχετικά πρόσφατα τότε εκλεγεί αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Ποια ήταν τα δεδομένα και τα συμφραζόμενα; α) Το εσωκομματικό έδαφος κάθε άλλο παρά στέρεο ήταν κάτω από τα πόδια του. β) Η δεύτερη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σχετικά πρόσφατη και ο Τσίπρας είχε ακόμη μπόλικο αέρα στα πανιά του. γ) Κυριαρχούσε η γενική εκτίμηση πως ο Τσίπρας ήταν «άπαιχτος» και «άχαστος», πως τον είχε τον Μητσοτάκη «για μπρέκφαστ». δ) Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαίωναν την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ και την ακτινοβολία του ηγέτη του. ε) Ουκ ολίγοι στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας διατηρούσαν ακέραιες τις ελπίδες τους (ναι, τις ελπίδες τους) πως η αρχηγία Μητσοτάκη θα αποτελούσε απλή παρένθεση, πως ο «παυλοπουλισμός» δεν είχε πει ακόμη την τελευταία του λέξη.
Σήμερα, πέντε χρόνια αργότερα και αφού από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό κάτω από τις (ανύπαρκτες) γέφυρες της Αθήνας, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να γίνει ένας μικρός απολογισμός, να δούμε πού βρισκόμαστε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
