Φοβάμαι ότι ένας από τους λόγους που η πιο πρόσφατη γυναικοκτονία απασχολεί τόσο έντονα τις συζητήσεις δεν έχει να κάνει μόνο με την επιβεβαίωση της δύναμης μιας πατριαρχικής κοινωνίας όπου ο άντρας αφέντης θεωρεί τη γυναίκα του ιδιοκτησία του (πολλές οι αντίστοιχες περιπτώσεις που δεν συζητήθηκαν εξίσου), αλλά κυρίως με τη διάψευση ενός ρομαντικού ιδεώδους.
Η υπερπροβολή της εικόνας του ιδανικού ζευγαριού τις μέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία και μέχρι την ομολογία του συζύγου-δράστη, στηριζόταν σχεδόν ολοκληρωτικά σε αυτό το ιδεώδες που στην πραγματικότητα δεν κοιτάζει φύλο. Προκειμένου να μιλήσουμε για πραγματικό έρωτα, ο/η σύντροφός σου οφείλει να είναι όλος σου ο κόσμος. Να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς τον άλλο. Να υποφέρεις κάθε στιγμή που είσαι μακριά του. Να καλύπτει την κάθε σου ανάγκη, πνευματική, ψυχική, ερωτική, αυτός και μόνο αυτός. Να μη χρειάζεσαι πια φίλους, γνωστούς, παρέες, ξεκάρφωτους καφέδες και ποτά με γνωστούς και φίλους φίλων. Να ζεις σε ένα υπέροχο κουκούλι για δύο, από το οποίο δεν θα θέλεις να βγεις ποτέ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
