Η πανδημία έριξε τον φακό πάνω στους εργαζομένους πρώτης γραμμής. Τους γιατρούς και νοσηλευτές, τους εργαζομένους υπεραγορών, τους διανομείς, τους συλλέκτες απορριμμάτων. Αυτοί όχι μόνο συνέχισαν το έργο τους με κίνδυνο να νοσήσουν, αλλά επέτρεψαν τη συνέχιση ολόκληρης της οικονομίας που κινούνταν από το σπίτι. Τους αξίζει σεβασμός και στήριξη. Αυτή όμως είναι και μια καλή αφετηρία διαλόγου για όλους τους εργαζομένους πρώτης γραμμής.
Η ελληνική επιχειρηματικότητα στέκεται εν πολλοίς στο μοντέλο μιας σταθερής ομάδας διοίκησης και ενός ευκόλως εναλλασσόμενου προσωπικού. Αυτό έχει για πολλούς να κάνει με την εποχικότητα της εργασίας σε αρκετούς βασικούς κλάδους της, όπως ο τουρισμός, η εστίαση και το εμπόριο. Νομίζω όμως ότι έχει βασιστεί περισσότερο σε μια στρεβλωμένη αντίληψη για την ίδια την αξία της εργασίας, που προτείνει πως το οικονομικότερο και πιο ελαστικό προσωπικό είναι αυτό που συμφέρει. Δεν είναι έτσι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
