Διαβάζει άραγε Αϊν Ραντ ο Ελον Μασκ; H γαλλική «Libération» αποκαλεί τη ρωσομερικανίδα συγγραφέα μυθιστορημάτων υπερφιλελεύθερης φαντασίας «ζωντανή πηγή» από όπου αντλούν έμπνευση ο Μασκ και πολλά από τα δημόσια πρόσωπα της Σίλικον Βάλεϊ. Αν σκεφτεί κανείς το ερώτημα, δίχως να μείνει στην ιδιορρυθμία ενός χαρακτήρα, το θέμα μάς οδηγεί αλλού: μπήκαμε στο 2023 και πολλοί ισχυροί παίκτες της οικονομίας και της πολιτικής είναι βυθισμένοι σε ιδεολογίες-ζόμπι. Διότι σε έναν κόσμο που κλονίζεται από κρίσεις και μια τρομακτική κλιματική απορρύθμιση έχει κάτι ελαφρά ανατριχιαστικό να είναι κάποιος οπαδός του ριψοκίνδυνου ατομικού τυχοδιωκτισμού ως παραδείγματος «ελεύθερου τρόπου ζωής» (αυτή ήταν η φιλοσοφία ζωής της μακαρίτισσας της Ραντ). Σε μια εποχή που χρειάζεται επειγόντως καλύτερος συντονισμός των εθνικών συστημάτων προστασίας, είναι θλιβερό να αναμασά κανείς τη γλώσσα του πιο ρηχού εθνικισμού. Και όταν βλέπουμε τους ολοκληρωτισμούς να σκοτώνουν ξανά ή να φυλακίζουν τους αντιπάλους τους και να κάνουν πόλεμο, είναι βαθιά αποκαρδιωτικό που υπάρχουν πολλοί μέσα στις κοινωνίες μας που δικαιολογούν ή ευπρεπίζουν τέτοια καθεστώτα.
Ο Ελον Μασκ και άλλοι της κατηγορίας του είναι σαν να βγήκαν από ένα δωμάτιο εφηβικής παντοδυναμίας. Ο ναρκισσισμός τους προέρχεται από τα βίντεο γκέιμ της Rocket Science ή από ταινίες καταστροφής και Νintendo παιχνίδια της δεκαετίας του ’80. Διαβάζουν την πραγματικότητα με όρους βούλησης για δύναμη, συγκολλώντας ατάκτως ρήσεις του Νίτσε και της Αϊν Ραντ, όνειρα παγκόσμιας ισχύος μαζί με τη φαντασίωση για απελευθέρωση της ανθρωπότητας από το βάρος της Ιστορίας. Και, ωστόσο, όλη αυτή η σκηνή των επιχειρηματιών της μελλοντολογίας αναδίδει κάτι αθεράπευτα αναχρονιστικό: ιδεολογικά μας πηγαίνει πίσω, σε αυτούς τους σκαπανείς-πιονέρους που έφτιαξαν τη Δύση στην άγρια εκδοχή της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
