Ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν ένας κρυφός και ιδιωτικός άνθρωπος. Ηταν ταυτόχρονα γενναιόδωρος και δίκαιος. Δεν άφησε αρχείο, τουλάχιστον απ’ ό,τι ξέρουμε, ούτε νοιαζόταν για την υστεροφημία του. Το μόνο σίγουρο αρχείο είναι τα δημοσιευμένα και υπογεγραμμένα άρθρα του, που λένε πολλά για την ιδεολογία του, τους πολιτικούς προσανατολισμούς του, την ευρωπαϊκή ταυτότητά του. Ας κρινόταν λοιπόν από την Ιστορία.
Είχε την ψυχοσύνθεση και την ιδιοσυγκρασία του καλλιτέχνη. Ισως γι’ αυτό «απελευθερώθηκε» με το Μέγαρο Μουσικής, τόσο κατά τη φάση της ολοκλήρωσής του όσο, φυσικά, από το 1991 και μετά, στην περίοδο της λειτουργίας του. Μέσα σε αυτή την ιδιοσυγκρασία του καλλιτέχνη, χώρεσε όμως και ο εκδότης. Και όχι ένας οποιοσδήποτε εκδότης, αλλά αυτός που έδωσε σχήμα στον 20όν αιώνα. Εδωσε σχήμα με «Το Βήμα», «Τα Νέα», τον «Ταχυδρόμο», τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», την «Ομάδα», τις «Εποχές» και ήταν ο πρώτος που «είδε» την εποχή του Internet στον Τύπο, δημιουργώντας πολύ νωρίς, το 1997, το πόρταλ in.gr.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
