Μια νεαρή γυναίκα από τη θρησκευτική κοινότητα των Γιαζίντι απελευθερώθηκε από τη Γάζα όπου είχε παραμείνει για δέκα χρόνια σεξουαλική σκλάβα ενός «μαχητή» της Χαμάς. Οταν σκοτώθηκε ο «σύζυγός» της, δραπέτευσε και διασώθηκε από τους Ισραηλινούς. Η γενοκτονία των Γιαζίντι (έτσι έχει χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ) από το Ισλαμικό Κράτος το 2014 είναι μια φρικιαστική σελίδα της ισλαμιστικής «επανάστασης», η οποία τόσο θέλγει πλατιούς κύκλους της «ριζοσπαστικής» και «προοδευτικής» Αριστεράς στον δυτικό κόσμο εξαιτίας ακριβώς του μίσους για τον δυτικό πολιτισμό που τους ενώνει.
Οι Γιαζίντι, ομολογία με ρίζες στον ζωροαστρισμό, αριθμούσαν περίπου μισό εκατομμύριο ψυχών στην επαρχία Σιντζάρ του ιρακινού Κουρδιστάν – μετά τη γενοκτονία σκόρπισαν στα πέρατα του κόσμου. Οι ισλαμιστές τούς θεωρούν αιρετικούς που μαζί με τους «άπιστους» (χριστιανούς και Εβραίους) δεν έχουν δικαίωμα να υπάρχουν.
Mετά την κατάληψη από το Ισλαμικό Κράτος του μισού Ιράκ και της Συρίας το 2014 επιτέθηκαν για να τους εξοντώσουν. Κατέλαβαν τις περιοχές τους και αμέσως ξεχώρισαν τους άνδρες από τα κορίτσια. Πέντε χιλιάδες περίπου άνδρες σφάχτηκαν ανηλεώς, χιλιάδες κοπέλες κηρύχθηκαν «λεία πολέμου» και «δωρήθηκαν» ως σκλάβες για σεξουαλική χρήση στους ένδοξους σφαγείς. Αυτοί τις αντάλλασσαν ή τις πουλούσαν αναμεταξύ τους. Ετσι κατέληξε μέσω Τουρκίας και Αιγύπτου στα χέρια της Χαμάς η δυστυχισμένη Φαουζία που απελευθερώθηκε πρόσφατα. Οταν αιχμαλωτίστηκε ήταν 11 ετών. Σήμερα εξακολουθούν να αγνοούνται περίπου 3.000 γυναίκες των Γιαζίντι.
«Ο σουνιτικός εξτρεμισμός θεωρεί αιρετικούς και τους σιίτες εναντίον των οποίων συνεχώς διαπράττει σφαγές.»
Ο σουνιτικός εξτρεμισμός θεωρεί αιρετικούς και τους σιίτες εναντίον των οποίων συνεχώς διαπράττει σφαγές και άλλα εγκλήματα – εγκλήματα που οι σιίτες ανταποδίδουν όταν μπορούν. Η σουνιτική Χαμάς, ιδεολογικά συγγενής με το Ισλαμικό Κράτος, σήμερα κάνει τα γλυκά μάτια στη σιιτική Χεζμπολάχ μόνο και μόνο γιατί η τελευταία απειλεί από βορρά το Ισραήλ. Οταν όμως εξοντώθηκε ο Νασράλα, εκεί όπου κυριαρχούν οι σουνιτικές πολιτοφυλακές στη Συρία και στο Ιράκ υπήρξε γενικός πανηγυρισμός. Οι Χεζμπολάχ είχαν διαπράξει φρικαλεότητες στη Συρία πολεμώντας υπέρ του Ασαντ. Πανηγύρισαν και στο Ιράν οι πολυάριθμοι αντίπαλοι του θεοκρατικού καθεστώτος. Το μίσος για τους Χεζμπολάχ δεν αθωώνει τον σουνιτικό φονταμενταλισμό από τις δικές του φρικαλεότητες. Υπογραμμίζει το τραγικό αδιέξοδο της ευρύτερης αραβικής κοινωνίας που συνθλίβεται ανάμεσα σε δύο εξίσου εγκληματικές μυλόπετρες χωρίς να βρίσκει δημοκρατική διέξοδο.
Πριν από μερικά χρόνια στη Δυτική Οχθη ομάδα Παλαιστινίων απομόνωσε και κατακρεούργησε δύο ισραηλινούς αστυνομικούς. Ενας από τους «ήρωες» αυτούς βούτηξε τα χέρια του στο αίμα τους και τα έδειχνε υπερήφανα από το παράθυρο στο συγκεντρωμένο πλήθος που επευφημούσε. Μια πρόσφατη είδηση είναι ότι οι Ισραηλινοί εντόπισαν και εκτέλεσαν αυτόν τον «λαϊκό αγωνιστή». Ποιος θα έλεγε ότι δεν ήταν δίκαιο…
Πριν από λίγες ημέρες έλληνας πολιτικός του βαθέος πολιτικού κατεστημένου (πιο βαθύ δεν γίνεται, αφού φιγουράρει με το προκάλυμμα ενός αριστερισμού που απαγορεύεται να αγγίξεις) μας πληροφόρησε ότι η Χαμάς είναι πολιτική οργάνωση, ότι οι σφαγές βρεφών και αμάχων της 7ης Οκτωβρίου ήταν νόμιμες «πράξεις αντιποίνων» και ότι το Ισραήλ είναι «κράτος-τρομοκράτης» που δεν δικαιούται να υπάρχει. Η αντίληψη αυτή, όσο περιφραστικά κι αν εκφράζεται από άλλους, διαποτίζει τον εγχώριο «προοδευτισμό» μας. Και εικονογραφεί το υπαρξιακό διακύβευμα για το Ισραήλ σήμερα. Ο,τι και να καταμαρτυρήσει κανείς στην κυβέρνησή του, οι εχθροί του μάχονται για την καταστροφή του – όχι για «δύο κράτη» ή την αποχώρησή του από τα κατεχόμενα (αυτά τα είχαν ήδη από το 1948…).
Τον Ιωνά Καρούση δεν τον χτύπησαν στο κεφάλι δύο βιβλία (η Παλαιά Διαθήκη και το Κοράνι) που έπεσαν από τον ουρανό. Τον δολοφόνησε, άοπλο και ανυπεράσπιστο, η «πολιτική οργάνωση» Χαμάς που υπερήφανα ανέλαβε την ευθύνη. Οποιοι την υποστηρίζουν συμμερίζονται την ενοχή.
Ο κ. Περικλής Σ. Βαλλιάνος είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας, ΕΚΠΑ.
