ΗΤουρκία είναι μία περιφερειακή ηγεμονική δύναμη με αναθεωρητικές βλέψεις. Ο πρόεδρος Ερντογάν εργάζεται στην κατεύθυνση ανάπτυξης ερεισμάτων και επιρροής σε σημεία πολύ πέραν των υφιστάμενων τουρκικών συνόρων, σε ένα σχήμα που προσιδιάζει περίπου στα όρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Τουρκία διατηρεί στρατιωτικές βάσεις σε Σομαλία, Κατάρ, παρουσία σε Αζερμπαϊτζάν, είναι εγκαθιδρυμένη σε Ιράκ και τα τελευταία 3 χρόνια στη Συρία, έχει μία από τις πολυπληθέστερες διπλωματικές εκπροσωπήσεις στην αφρικανική ήπειρο, διεισδύει στα Βαλκάνια, μιλάει εξ ονόματος των μουσουλμάνων απανταχού στον κόσμο, επιχειρεί να προσεταιριστεί τουρκογενείς πληθυσμούς σε διαφορά μέρη του πλανήτη και επαναλαμβάνει τακτικά την ηθική υπεροχή του Ισλάμ έναντι άλλων θρησκειών.
Η συνεργασία της με τη Ρωσία είναι πολυεπίπεδη, σε ενέργεια, άμυνα κι εμπόριο, ενώ ολοένα και περισσότεροι ρώσοι τουρίστες κατακλύζουν την Τουρκία. Κρίσιμες παράμετροι θεωρούνται η εύθραυστη σύμπραξη στο Συριακό, όπου το διακύβευμα για την Αγκυρα είναι ζωτικής σημασίας καθότι συνδέεται με την ανάσχεση του κουρδικού κινδύνου, όπως, άλλωστε, και η συνέργειά τους στην κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακούγιου. Ρωσία και Τουρκία μοιράζονται την κοινή απογοήτευση από τη Δύση και την πεποίθηση ότι η τελευταία υποχωρεί διεθνώς, δημιουργώντας ευκαιρίες για περιφερειακές δυνάμεις ώστε να προωθήσουν αποτελεσματικότερα τις επιδιώξεις τους. Παρότι η τουρκική οικονομία είναι πολύ περισσότερο συνδεδεμένη με την ευρωπαϊκή, δεδομένου ότι η ΕΕ είναι ο κυριότερος εμπορικός της εταίρος, μεταξύ άλλων, με το 57% των εξαγωγών της να κατευθύνεται προς την ευρωπαϊκή αγορά (7 στις 10 πρώτες χώρες εξαγωγής είναι ευρωπαϊκές), τα τελευταία χρόνια υπάρχει εμφανής αναπροσανατολισμός της προς την Ανατολή. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τουρκικές εξαγωγές στην Αφρική έφτασαν στα $11,5 δισ. το πρώτο εννιάμηνο του 2019, καταγράφοντας ιστορικό ρεκόρ. Οι σχέσεις με τα κράτη του Κόλπου, με εξαίρεση το Κατάρ, έχουν κλονιστεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, μιας και η Τουρκία αναδεικνύεται σε αντίπαλο δέος της Σαουδικής Αραβίας στον σουνιτικό μουσουλμανικό κόσμο. Η εμπιστοσύνη απέναντι στον Ερντογάν δοκιμάζεται, τόσο λόγω της υποστήριξης που προσφέρει στην Ντόχα, όσο και εξαιτίας της υιοθέτησης μιας πολιτικής περιφρονητικής προς σημαντικές χώρες του σουνιτικού κόσμου προκειμένου ο τούρκος πρόεδρος να καταστεί σημείο αναφοράς για τους ομόθρησκους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
