Οι πολίτες της Ουκρανίας έχουν πάρει τα όπλα για να υπερασπίσουν την πατρίδα τους απέναντι στον ανελέητο και αναίτιο πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον τους το καθεστώς του Πούτιν που κυβερνά τη Ρωσία. Η κυβέρνηση της Ουκρανίας, από τη μεριά της, κραδαίνει εναντίον των δραστών της στρατιωτικής επίθεσης στο ένα χέρι το όπλο της διπλωματικής συνεννόησης και συνεργασίας με τη Δύση και στο άλλο το όπλο της διεθνούς Δικαιοσύνης και της διεθνούς νομιμότητας. Από την πρώτη κιόλας ημέρα της εισβολής έχει εγκαλέσει τη διεθνή ευθύνη της Ρωσίας για παράνομες πράξεις μπροστά σε όλους τους διαθέσιμους διεθνείς και ευρωπαϊκούς δικαστικούς θεσμούς. Mε αυτό το «όπλο ανά χείρας», η ουκρανική κυβέρνηση προσβλέπει στην αποκατάσταση της πολιτικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας του κράτους, που έχει απροκάλυπτα τρωθεί από μόνη την ένοπλη επίθεση (ανεξάρτητα, δηλαδή, από την έκβαση αυτής), όπως προσβλέπει, αναμφισβήτητα, και στην αντιστάθμιση των καταστροφών που προκλήθηκαν στο ανθρώπινο και υλικό δυναμικό της χώρας.
Στις 26 Φεβρουαρίου η ουκρανική κυβέρνηση προσέφυγε εναντίον της Ρωσίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔ). Ούτε η Ουκρανία ούτε η Ρωσία έχουν ρητά αναγνωρίσει την υποχρεωτική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου να επιλύει τις διεθνείς διαφορές στις οποίες η καθεμία εμπλέκεται. Τον σκόπελο της αναρμοδιότητας του Δικαστηρίου ευφυώς η Ουκρανία τον ξεπέρασε, προσφεύγοντας στο Δικαστήριο για παραβίαση από τη Ρωσία μιας διεθνούς σύμβασης στην οποία και οι δύο χώρες μετέχουν, που προβλέπει υποχρεωτική δικαιοδοσία του ΔΔ για τις αναφυόμενες από τη σύμβαση διαφορές. Πρόκειται για τη διεθνή σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών του 1948 για την πρόληψη και την καταστολή της γενοκτονίας. Στην προσφυγή της η Ουκρανία, που τη συνδυάζει με αίτημα να διατάξει το ΔΔ προσωρινά μέτρα απαγόρευσης της χρήσης ένοπλης βίας από τη Ρωσία, καταρρίπτει τη ρωσική δικαιολόγηση της ένοπλης βίας λόγω των πράξεων γενοκτονίας των ρωσόφωνων πληθυσμών της Ανατολικής Ουκρανίας στις οποίες δήθεν διά μακρών επιδίδεται η ουκρανική κυβέρνηση, αντιστρέφοντας την κατηγορία σε βάρος της Ρωσίας για τη γενοκτονία την οποία διαπράττει πάνω στο σύνολο του ουκρανικού λαού. Εχει μεγάλη σημασία το πώς ένα διεθνές δικαστήριο σαν αυτό της Χάγης, που από το 1996 δεν έχει μεταβάλει τη νομολογία του ότι η χρήση πυρηνικών όπλων δεν είναι «αφεαυτής παράνομη» υπό τις «ακραίες συνθήκες νόμιμης άμυνας για την επιβίωση ενός κράτους» (!), θα απαντήσει, με την επί της ουσίας απόφαση στην ουκρανική προσφυγή που σε βάθος χρόνου θα εκδώσει, σε ένα από τα βασικά ερωτήματα που η προσφυγή εγείρει: η καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη χρήση ένοπλης βίας εναντίον του δράστη; Επί του παρόντος, πάντως, το ΔΔ, σε χρόνο-ρεκόρ σε σχέση με τους συνήθης ρυθμούς του, διεξήγαγε στις 7 Μαρτίου δημόσια ακρόαση για τα προσωρινά μέτρα (δίχως η Ρωσία να παραστεί) και ανακοίνωσε ότι σύντομα θα εκδώσει την επ’ αυτών απόφασή του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
