Αποτελεί η πανδημία τη μεγάλη ευκαιρία για να επιστρέψει η Σοσιαλδημοκρατία ισχυρή στο πολιτικό προσκήνιο στον ευρωπαϊκό χώρο; Αρκετοί, αναλυτές και πολιτικοί ηγέτες, απαντούν καταφατικά στο ερώτημα αυτό. Κάποιοι άλλοι όμως είναι περισσότερο επιφυλακτικοί. Θεωρούν ότι η εποχή της Σοσιαλδημοκρατίας έχει περάσει ανεπιστρεπτί και καμία πανδημία ή κρίση δεν πρόκειται να την επαναφέρει ως κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Η πανδημία του κορωνοϊού που έπληξε ολόκληρο τον πλανήτη και με ιδιαίτερη σφοδρότητα την Ευρώπη (χώρες όπως Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Η.Β. κ.ά.) έχει παραγάγει μεταξύ πολλών άλλων δύο κύριες συνέπειες που σε πρώτη ανάγνωση τουλάχιστον φαίνεται να ευνοούν την επάνοδο της Σοσιαλδημοκρατίας: πρώτον, συνέπειες σε επίπεδο πολιτικών ιδεών, πολιτικής και στόχων και, δεύτερον, σε επίπεδο κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών.
Σε επίπεδο πολιτικών ιδεών, η πανδημική κρίση του κορωνοϊού ανέδειξε περίτρανα την καθοριστική αξία του κράτους και των δημόσιων συστημάτων υγείας (ΕΣΥ κ.λπ.) στην αντιμετώπιση μιας ισχυρής απειλής όπως της πανδημίας. Από τη μια άκρη της Ευρώπης έως την άλλη και όχι μόνο, κυβερνήσεις και πολιτικές δυνάμεις κάθε απόχρωσης, από νεοφιλελεύθερους τύπου Μπ. Τζόνσον στη Βρετανία ή συντηρητικούς στη Γερμανία κ.λπ., εγκατέλειψαν τις θεολογικά ασπαζόμενες θέσεις υπέρ του ιδιωτικού τομέα, της οικονομίας της αγοράς και όλα τα παρεμφερή και προσέφυγαν στο κράτος και στις δημόσιες υπηρεσίες υγείας για να προστατεύσουν τους πολίτες και την κοινωνία. Ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα στο πεδίο αυτό υπήρξε οριακός έως ανύπαρκτος (σε άλλους τομείς βέβαια όπως της έρευνας για την ανακάλυψη και παραγωγή του εμβολίου είναι εντελώς διαφορετικός και εξόχως σημαντικός). Ετσι το κοινωνικό κράτος – που τόσο λοιδορήθηκε τα τελευταία χρόνια μαζί με το θεσμό του κράτους, από τη δεκαετία του 1980 (Θάτσερ, Ρίγκαν κ.ά.) – εμφανίζεται να παίρνει θριαμβευτικά την εκδίκησή του. Αλλά το κοινωνικό κράτος υπήρξε το μείζον, το ιστορικό επίτευγμα της Σοσιαλδημοκρατίας στη μεταπολεμική Ευρώπη που διαμόρφωσε το περίφημο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο (για μια συνολική ανάλυση βλέπε τα εξαιρετικά βιβλία των Ξ. Κοντιάδη «Η Σοσιαλδημοκρατία σήμερα» και Γ. Σιακαντάρη «Το πρωτείο της Σοσιαλδημοκρατίας»). Με άλλα λόγια, οι πολιτικές δυνάμεις, νεοφιλελεύθερες, φιλελεύθερες, δεξιές ή οτιδήποτε υιοθέτησαν τις διαχρονικές σοσιαλδημοκρατικές αξίες με αποτέλεσμα κάποιοι να διατείνονται ήδη ότι «Είμαστε όλοι Σοσιαλδημοκράτες τώρα» (κατά το «Είμαστε όλοι κεϋνσιανοί» των παλαιοτέρων εποχών). Και ο έλληνας πρωθυπουργός έχει πει άλλωστε ότι για την αντιμετώπιση της πανδημίας εφάρμοσε πολιτικές με σοσιαλιστικό άρωμα!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
