Η έλευση της πανδημίας χαρακτηρίστηκε ως ένα συμμετρικό εξωτερικό σοκ. Ωστόσο, ένα κοινό σοκ σε μια ένωση που χαρακτηρίζεται από έντονη οικονομική ασυμμετρία και δεν διαθέτει κοινά δημοσιονομικά εργαλεία θα έχει πάντα ασύμμετρα αποτελέσματα. Τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των ευρωπαϊκών οικονομιών κατέστησαν ορισμένες από αυτές περισσότερο ευάλωτες στην κρίση του κορωνοϊού. Δυστυχώς πρόκειται κατά κύριο λόγο για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, οι οποίες εξακολουθούν να επιβαρύνονται με προβλήματα της προηγούμενης κρίσης και διαθέτουν συγκριτικά μικρότερη δημοσιονομική ευελιξία για να αντιμετωπίσουν την υγειονομική αλλά, κυρίως, την οικονομική κρίση που έπεται. Η εξέλιξη αυτή, σε συνδυασμό με την απουσία κοινών δημοσιονομικών μηχανισμών, δημιούργησε φόβους για ένα κατακερματισμένο ευρωπαϊκό οικονομικό πεδίο τα επόμενα χρόνια, με ορισμένες οικονομίες να αντιμετωπίζουν ακόμη και το ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης χρέους.
Σε αυτό το πλαίσιο, η προφανής απάντηση είναι η δημιουργία των απαραίτητων κοινών ευρωπαϊκών δημοσιονομικών εργαλείων. Δυστυχώς, προτάσεις προς αυτή την κατεύθυνση έρχονται πάντα αντιμέτωπες με ένα κεντρικό διακύβευμα πολιτικής οικονομίας που διχάζει την ΕΕ. Οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά αντιστέκονται διαχρονικά σε προτάσεις για τη δημιουργία μηχανισμών αλληλεγγύης, επικαλούμενες τον ηθικό κίνδυνο που ενέχει η δημιουργία τους. Η ανησυχία τους είναι ότι η πρόσβαση σε μηχανισμούς επιμερισμού του κινδύνου (όπως ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός σταθεροποίησης ή τα ευρωομόλογα) θα οδηγήσει σε χαλάρωση της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας των οικονομιών που χρήζουν προσαρμογής, διαιώνιση των προβλημάτων τους και τελικά τη μόνιμη εξάρτησή τους από τις δημοσιονομικές μεταβιβάσεις του Βορρά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
